Je hond mee naar de stad? Voor wie doe je het eigenlijk?
Voor wie het nog niet weet (en dat zijn er waarschijnlijk best wat), naast mijn werk met honden werk ik ook nog in het centrum. Bij, jawel, de Kruidvat. Heel leuk hoor! Echt, ik vermaak me prima.
De Kruidvat is een drogist. We verkopen er eten en zelfzorggeneesmiddelen, dus het moet wel een béétje hygiënisch blijven. Daar zijn duidelijke regels voor vanuit het hoofdkantoor. Geen eten mee naar binnen, geen geopende drankjes en zeker geen ijsjes. Want geloof me, dat wordt een zooitje.
In mijn pauze vind ik het heerlijk om even een frisse neus te halen. Even eruit, zodat ik daarna weer met frisse energie aan het werk kan. Meestal loop ik een rondje om het blok of sta ik ergens in de buurt van het pand. Dat deed ik trouwens ook al toen ik nog bij de Takko werkte. Dat was meer achterin de stad, waar het wat rustiger was. Maar nu? Nu sta ik midden in de drukte.
Misschien denk je: Leuk verhaal, maar wat heeft dit met honden te maken? Nou, dat ga ik je nu vertellen!
Tijdens mijn pauzes zie ik niet alleen heel veel mensen, maar ook honden. Alle soorten en maten, met hun eigen ‘tweepoter’ aan de lijn — en soms lopen ze zelfs los. Regelmatig moet ik klanten aanspreken die hun hond mee naar binnen nemen. Dat mag namelijk niet (tenzij het een hulphond is, maar die herken je meestal wel). Dus dan sta ik daar, met een vriendelijke glimlach, om te vragen of ze de winkel willen verlaten of de hond even willen optillen. Maar sommige honden zijn zo groot dat ze hun baasje eerder zouden kunnen optillen dan andersom… Die moeten dus helaas echt naar buiten.
En eerlijk gezegd… ik snap het gewoon niet. Waarom zou je je hond überhaupt meenemen naar een winkel als de Kruidvat? Het is geen dierenwinkel. Ja, we hebben wat speeltjes en snackjes, maar het is niet bepaald een paradijs voor honden.
We weten toch ook allemaal dat een hond niet mee de buurtsuper in mag? Daar zie ik tot mijn grote spijt vaak honden buiten aan een paal vastgebonden staan, wachtend op hun baasje. Maar daar kom ik zo nog op terug.
Wat ik me echt afvraag: waarom neem je je hond mee naar een drukke winkelstraat waar hij niks te zoeken heeft? Voor wie doe je dat? Ik denk namelijk dat je hond veel blijer wordt van een wandeling langs de IJsselkade — lekker aan het water, snuffelen in het gras, beetje rondkijken. Heerlijk toch?
En kom me nou niet vertellen dat ze het leuk vinden om mee de stad in te gaan. Kijk maar eens goed naar die honden. Zie je vrolijke hondenkopjes? Eerlijk? Vaak niet. Hooguit een paar uitzonderingen. Maar meestal zie je honden die vooral benen zien — heel veel benen. Gezellig… #not.
Als je hond niet alleen thuis kan zijn en je toch de stad in wil, zou ik oprecht naar een andere oplossing zoeken. De drukte van het centrum zorgt vaak voor stress bij honden. Die stress stapelt zich op in het denkbeeldige stress-emmertje en kan later voor probleemgedrag zorgen. Daar zit toch niemand op te wachten?
Wat me trouwens ook vaak opvalt: het geblaf. En geloof me, dat klinkt niet bepaald gezellig. Sta ik in mijn pauze even buiten, hoor ik aan alle kanten honden blaffen. Het lijkt soms wel alsof ze elkaar de haren in vliegen. Echt zo’n concert waar je niet voor in de rij zou gaan staan.
Dit is precies het effect van dat gevulde stress-emmertje waar ik het eerder over had. Naarmate je langer met je hond in de stad blijft, raakt dat emmertje steeds voller. En hoe voller het emmertje, hoe sneller je hond reageert op prikkels — zoals andere honden bijvoorbeeld. Ze zijn al gestrest en gespannen, en dan komt er ineens een andere hond aan. Tja, dan wordt het allemaal wel heel veel, hè? Geen wonder dat het dan uitmondt in geblaf, gegrom of zelfs een uitval.
Of misschien heb je gewoon een hond die naar alles blaft — dat kan natuurlijk ook. Maar zelfs dan zou ik me afvragen of die drukke winkelstraat nou echt de meest geschikte plek is voor je hond. Zo’n overprikkelde situatie werkt namelijk voor niemand prettig. Zeker niet voor je hond.
Misschien neem je je hond mee omdat jíj het gezellig vindt. Maar wat jij leuk vindt, hoeft je hond nog niet leuk te vinden. Eerlijk is eerlijk: wat is er nou gezellig aan een drukke winkelstraat? Overal benen, nergens een stukje groen, en als hij niet snel genoeg doorloopt, struikelt er iemand over hem heen. En vaak (niet altijd) is het baasje ook nog gezellig aan het kletsen met iemand, waardoor er nog minder aandacht is voor de hond.
Ben je schuldig? Geef het maar toe. Ik zal niet oordelen (oké, misschien wel als je deze blog gelezen hebt en het nog steeds doet).
En dan die honden die buiten aan een paal vastgebonden staan… Wachtend op hun eigenaar.
Elke keer als iemand naar buiten komt, die hoopvolle blik: Ben jij het? Nee, weer niet…
Misschien zijn ze stil, maar dat betekent niet dat ze zich prettig voelen. Een stille hond kan net zo goed angstig of gestrest zijn.
Zonder dat ik wil antropomorfiseren (het vermenselijken van een dier zijn gevoel), hoe zou jij je voelen als je zomaar zonder uitleg aan een paal wordt vastgebonden, terwijl degene die je vertrouwt zonder iets te zeggen wegloopt? Je hebt geen idee hoe lang het duurt voordat ze terugkomen — áls ze überhaupt nog terugkomen. Ik zou dat persoonlijk niet echt kunnen waarderen.
Wat me dan ook altijd bezighoudt: ben je nooit bang dat iemand je hond meeneemt? Er zijn genoeg mensen met kwade bedoelingen. Of misschien niet eens kwade bedoelingen, maar toch… een hond zonder zijn eigenaar is kwetsbaar. En wat als er iets gebeurt? Stel dat iemand beweert dat jouw hond heeft gebeten of schade heeft veroorzaakt. Hoe bewijs je het tegendeel als je er niet bij was? Zit je straks met een discussie waar je helemaal geen zin in hebt.
Natuurlijk snap ik dat het praktisch is om je hond even mee te nemen als je nog snel een boodschap moet doen. Twee vliegen in één klap, toch?
Maar is je hond het niet waard om nog een keertje extra naar buiten te gaan?
Ik moet mezelf inhouden om hier niet al te scherp te worden, want ik weet zeker dat ik anders mensen tegen de haren in strijk. Maar ik meen het wel: er is geen reden die in het belang van de hond is. Alles draait om gemak voor de eigenaar.
Kunnen we echt niet even nadenken over wat goed is voor onze hond? Je hebt zelf voor een hond gekozen, toch? Dan mag je best een beetje moeite doen om hem gelukkig te maken.
Wil jij als lezer één ding aan mij beloven?
Wil je alsjeblieft je hond thuislaten bij dit soort activiteiten? Denk gewoon eens na voordat je je hond in een situatie brengt waar hij niks aan heeft. Ik — en vooral je hond — zullen je dankbaar zijn. Geloof me.
