Zondag morgen.. Tijdens mijn wandeling met Chevy werden we, zacht uitgedrukt, nogal verrast.
Laat ik beginnen bij het begin.
Ik dacht op zondag morgen, het moment dat het voorheen altijd rustig was in de buurt en ik heerlijk met Kynai kon wandelen, laat ik eens een wat langere wandeling maken met Chevy. Het zonnetje scheen en we waren, toen nog, lekker met zijn tweeën. Chevy vrolijk, dit kon niet verkeerd gaan toch?!
Na een paar honderd meter zag ik in de verte al een kleine Jack Russel met een meneer aan komen lopen die voorheen niet oplette en zijn hond meermaals te dichter bij liet komen. Ondanks dat ik moeite deed om de afstand te bewaren.
Even snel schakelen, op het pad tussen de weilanden kun je namelijk niet zomaar uitwijken en afstand maken. Dus rechtsomkeert en een stukje teruglopen, naar een zijpaadje waar je wel afstand kan maken. Op een afstandje kreeg Chevy lekker runderlong terwijl hij kon kijken naar hoe de hond en zijn eigenaar voorbij kwamen. “Yes” Chevy bleef rustig. fijn!
Vanuit de andere richting al een mevrouw komen met een ander klein hondje. “oké, prima” dacht ik “we wachten nog wel even”. En terwijl Chev en ik staan te wachten zie ik in de verte nog een hond aankomen, uit de richting waaruit de meneer ook met zijn hond kwam. “Jeetje” dacht ik “erg slechte timing weer”.
Alsof dat nog niet genoeg was, komt de buurman ook nog met zijn hond aanlopen. En die hond is natuurlijk Chev’s beste vriend in de tuin! “Nou ja, als ik wacht tot de eerste mevrouw voorbij is, dan lopen we snel die richting in. Langs de buurhond Jerry moet wel lukken” dacht ik.” “Dan ben ik nog voor de mevrouw met de grote hond”.
Maar Chevy vindt Jerry zo leuk dat hij niet zo makkelijk mee kwam en de afstand tussen de mevr. met de grote hond steeds kleiner werd. Zelfs zo klein, dat Chevy zich bedacht dat hij die hond wel interessant vond en er toch ook wel op wachten kon..
Lopen trekken om een hond mee te slepen is ook niet bepaald mijn favoriete bezigheid, dus ik draai me om en vraag mevrouw of ze niet door heeft dat ik afstand probeer te houden en dat als zij op ons inloopt van achter, ik Chevy echt niet meer normaal mee ga krijgen. Met daarbij de vraag of ze niet even wat rustiger aan kon doen.
Dat vond ze geen probleem, zei ze, alleen dacht haar hond daar anders over. Met haar beide handen aan de flexi-lijn doet ze haar best om de hond af te remmen, wat haar nog amper lukt.. Ik moet ook alle zeilen bijzetten en goed door stappen wil ik Chevy, die continue omdraait, mee krijgen.
De eerste beste gelegenheid om afstand te maken, weg van het pad, was een hutje met open hek, in het weiland. “Nou, prima toch?!”. Dat ging eigenlijk heel goed, Chevy al zoekende naar het voer dat ik op de grond strooide. “Heh, rust, fijn”. Ik moest zelfs even op adem komen.
Vervolgens kijk ik om waar de vrouw met de grote hond loopt, ze passeerde al bijna. Maar er liep nog iemand, gelukkig zonder hond, vlak achter. Terwijl mevr. haar hond probeert mee te krijgen begint haar hond te blaffen waarop Chevy reageert. Ja, ook honden van instructeurs/gedragstherapeuten kunnen op andere honden reageren.
Het leek me nu het verstandigste om te wachten tot ook de meneer voorbij was voor we onze weg naar huis zouden vervolgen. Eerst nog met een vriendelijke glimlach komt de meneer aanlopen. Maar tijdens het passeren maakte hij ineens opmerking: “Je zou eens een andere riem moeten kopen.”
Even was ik verbaasd, maar ik antwoordde: “Ik heb een hele kast vol met riemen, maar deze vind ik gewoon prima.”
“Heb je ook een slipketting?” vroeg de man vervolgens.
Ik kon mijn oren niet geloven. Pardon? Een slipketting? 
Serieus? Met opgetrokken wenkbrauwen zei ik: “Nee, natuurlijk niet! Weet je wel wat zo’n ding kan veroorzaken?”
De man keek me vragend aan en zei alleen: “Nou?”
Ik zuchtte, hier had ik dus totaal geen behoefte aan. Ik had mijn handen al vol aan Chevy op dat moment. Met enige tegenzin zei ik “alleen al de blijvende schade die het aan zijn nek zou kunnen toebrengen”. Maar goed, bij Chevy was dat sowieso niet aan de orde vond hij. Chevy heeft zo’n sterke, gespierde nek “dat dat niet zomaar zou gebeuren.” Aldus de man.
De man vertelde: “Ik heb jarenlang politiehonden getraind.”
Ik voelde mijn irritatie opkomen en antwoordde: “Ja, en? Ik ben ook opgeleid om honden en mensen te trainen, maar dat kan op een veel vriendelijkere manier dan in de politiehondentraining.”
“Ja, dat zal wel,” mompelde hij. “Maar zo kun je hem toch niet corrigeren?”
Ik keek hem met enige frustratie aan. “En wat leer ik mijn hond daar mee?” vroeg ik. Geen antwoord. Natuurlijk niet.
Ik besloot door te zetten: “Ik wil dat mijn hond bij mij loopt, omdat hij dat kan en omdat hij het leuk vindt om bij me te lopen, niet omdat hij bang is dat ik zijn keel dichttrek als hij iets te ver van me afloopt. Ben jij gek?!”
De man wist niets meer te zeggen. Ondertussen gooide ik nog een paar stukjes lekkers op de grond, die Chevy enthousiast begon te zoeken en op te eten.
Ik zei nog dat het laatste is wat ik zou doen, is een slipketting inzetten om te corrigeren op momenten dat het hem te veel wordt. Daar zijn genoeg vriendelijkere oplossingen voor.
De man keek ons nog even met een ongemakkelijke glimlach aan waarop hij weer verder liep.
Ondanks dat het misschien goed bedoeld was, het is allesbehalve een goed advies.. Als ik advies wil, dan ga ik wel naar iemand met kennis van zaken.. Dat is waarom Chev en ik privélessen volgen bij Marion Venema, waar we wel beter leren samenwerken, zonder overbodige, fysieke correcties.
Het ergste is nog wel.. Eigenlijk deed Chev het die wandeling fantastisch en was ik megatrots op hem, dat hij even aan de riem trok toen er een hond van achter op hem inliep die bij passeren ook nog begon te blaffen, kan niet op tegen hoe goed de rest van de wandeling ging. Het was voor ons al zo veel winst!
Normaal gesproken reageer ik niet, loop ik sneller door of denk ik bij mezelf: “je weet niet waar je het over hebt, dus ik ga hier niet eens op in”. Maar op dit moment, met zulke opmerkingen, kon ik me even niet meer inhouden. En dat is ook helemaal niet erg. We zijn en blijven allemaal gewoon mensen.
